وقتی که مددگاران دوست می شوند

بین نزدیکی و فاصله

معمولا برای مددگاران بر قرار ساختن توازن بین نزدیکی و فاصله چندان آسان نمی باشد. در اکثر موارد تماس های بین پناهندگان و مددگاران ایجاد می شوند که مرز میان دوستی و کار داوطلبانه را مغشوش می سازند. این موضوع مددگار را با مشکلات مواجه می کند. وقتی که رفیق مورد اعتماد تو از تو کمک طلب می کند، گفتن "نه" آسان نمی باشد. وولف تأکید می کند که "درست نیست که در زندگی شخصی مددگار کوتاهی رونما شود". کسی که وقت کافی برای خانواده ای خود پیدا کرده نتواند، از تماس با دوستان و آشنایان خود غفلت کند، استراحت نکند، زیاد دوام نمی آورد. برای از دست ندادن نیرو و توان خود باید کمی فاصله حرفه وی ایجاد کرد. بلاخره، یک فاصله معینی بین مددگاران و مایوس شدن آنها وجود دارد که می تواند هر مرتبه دوباره رخ دهد. مثلا وقتی که یک مشوره که با حسن نیت ارائه شده، قبول نمی شود و یا متقاضی پناهندگی پیشنهاد یک جای آموزش حرفوی یا یک پراکتیکوم را رد می کند زیرا پلان های دیگری دارد، ناامیدی مددگار زیاد تر می شود. ناتالیا وولف توضیح می دهد: "داوطلبان به معنای واقعی کلمه حمایت "پناهنده ای خود را" به عهده می گیرند. گاهی به این توجه نمی کنند که وی دیگر یک طفل نیست، بلکه یک فرد بالغ از یک فرهنگ متفاوت بوده، یک تربیه جدا و دارای تجارب تلخ از گذشته است."

دوستی بلی – اما در یک سطح همسان

"به نظرم خوبست که بین پناهندگان و مددگاران دوستی ایجاد شود. اما هر دو طرف باید متوجه باشند که این مسأله در عین سطح صورت بگیرد." معمولا فکر کردن روی انگیزه های مشارکت و تعهد و خود را بجای پناهندگان گذاشتن در این زمینه کمک می کند. چرا می خواهم کمک نمایم؟ چه تصویری از پناهندگان در ذهن خود دارم؟ آگر جای آنها می بودم چی می کردم؟ به عنوان یک داوطلب یافتن جواب به این پرسش ها خیلی مهم است. وولف می گوید به بعضی پناهندگان بیش از "اندازه رسیدگی" می شود، دیگران نمی توانند کمک ها را قبول کنند یا می خواهند تصمیمات شخصی اتخاذ کنند. این را ما باید بپذیریم. برای تداوم کار پیش از همه اصل "کمک برای کمک بخود" مهم است. درحفاظت از خود نیز نباید کمی و کوتاهی صورت بگیرد. کلمه ای کلیدی: نزدیکی و فاصله.

کار بدون داوطلبان صورت نمی گیرد

ما اولین تلاش بزرگ برای تقبل و ادغام پناهندگان را پشت سر گذاشته ایم - وولف از اینجهت مطمئن است. "ما بدون پشتیبانی داوطلبان بیشماری قادر به انجام این مامول نمی شدیم. واقعا وقت آنست که تشکر بگوییم." سپاس از تمام مددگاران زن ومرد که بدون کاغذ بازی و به سرعت در محل حاضربودند چرا که هر دست کمک کننده مهم محسوب می شود. تشکر از تمام کمک های مالی و جنسی، از هزاران ساعت اوقات فراغت که در راه کمک مصرف شد؛ تشکر از انجام تمام کار های خورد و بزرگ. سپاس از تمام لبخند ها و حرف های دوستانه. ناتالیا وولف باور دارد که "ما بدترین وضعیت را مدیریت کرده پشت سر گذاشته ایم؛ اکنون زمان آرامتری است. اما هنوز چالش های کلانی در بخش های دیگر باقی مانده اند. ادغام تعداد بیشماری از افراد پناهجو هنوز مقابل ما قرار دارد. تعهد دوامدار داوطلبانه برای کمک به پناهندگان خیلی اهمیت دارد."